«Nec certam
sedem, nec propriam faciem, nec munus
ullum
peculiare tibi dedimus, o Adam, ut quam sedem,
quan
faciem, quae munera tute optaveris, ea, pro voto, pro
tua
sententia, habeas et possideas. Definita ceteris natura
intra praescriptas a nobis leges coerceteur. Tu, nullis
angustiis
coercitus, pro tuo arbitrio, in cuius manu te posui, tibi
illam praefinies. Medium te mundi posui, ut circumspiceres
inde commodius quicquid est in mundo. Nec te caelestem
neque terrenum, neque mortalem neque inmortalem
fecimus, ut tui ipsius quasi arbitrarius honorariusque
plastes
et fictor,
in quam malueris tute formam effingas…».
No te he dado ni rostro, ni lugar alguno que sea
propiamente tuyo, ni tampoco ningún don que te sea
particular,
¡oh Adán!, con el fin de que tu rostro, tu lugar y
tus dones seas tú quien los desee, los conquiste y de ese
modo los poseas por ti mismo. La Naturaleza encierra a
otras especies dentro de unas leyes por mí establecidas.
Pero tú, a quien nada limita, por tu propio arbitrio, entre
cuyas manos yo te he entregado, te defines a ti mismo.
Te coloqué en medio del mundo para que pudieras contemplar
mejor lo que el mundo contiene. No te he hecho
ni celeste, ni terrestre, ni mortal, ni inmortal, a fin
de que tú mismo, libremente, a la manera de un buen pintor o de un hábil escultor, remates tu propia forma.
Giovanni Pico della Mirandola